(1917-1997)
Tokat'ın Zile ilçesi Çeltek köyünde doğan ve Sivas Lisesi'ni bitirdikten sonra İstanbul Yüksek Öğretmen Okulu Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü'nü bitiren Cahit Külebi, Antalya ve Ankara'da edebiyat öğretmenliği yaptı. Bir süre Milli Eğitim Bakanlığı'nda müfettiş olarak görev aldı. Daha sonra İsviçre'ye giderek Kültür Ateşeliği ve öğrenci müfettişliği görevlerinde bulundu.Yurda döndükten sonra iki yıl kadar Kültür Müsteşar yardımcılığı ve başmüfettişlik yaptı. 1972'de emekiliye ayrıldı. 1976 ila 1983 yılları arasında Türk Dil Kurumu Genel Yazmanı olarak çalışan Cahit Külebi'nin ilk şiirlerini 1938 yılında, Gençlik dergisinde yayınlandı. O zamanlar Nazmi Cahit takma adını kullanıyordu. Külebi daha sonra Varlık, Sokak; Söz ve Yaratış dergilerine yayınlanan şiirleriyle tanındı. 1940-1950 arasını kapsayan dönemde Yeni Şiir akımı içerisinde yer edindi. Aydın bir saz şairi içtenliği ve yalın bir dil kullanarak, zaman zaman kötümser ve güvensiz de olsa, şiirde kendine özgü bir anlayış oturttu. Anadolu'da özellikle de kırsal bölgelerde yaşayan insanların sorunlarını titiz bir söyleyişle ele alıp zarif benzetmelerle süsledi.

"Yeşeren Otlar" adlı kitabıyla Türk Dil Kurumu 1955 Edebiyat Ödülü'nü, "Yangın"la ise 1981 Yeditepe Şiir Ödülü'nü kazanan Külebi'nin, "Atatürk Kurtuluş Savaşında" adlı eseri Nevit Kodallı tarafından Atatürk Oratoryosu'na dönüştürüldü.

Demokrat ve hümanist bir çizgide yalın bir dil kullanarak şiirler yazan ve böylelikle Cumhuriyet döneminin sevilen şairleri arasında bulunan Cahit Külebi, 20 Haziran 1997'de Ankara'da yaşamını yitirdi.

Eserleri:
Şiir Kitapları: Adamın Biri (1946), Rüzgar (1949), Atatürk Kurtuluş Savaşında (1952), Yeşeren Otlar (1954), Süt (1965), Şiirler (1969), Yangın (1980), Türk Mavisi (1973-Külebi'nin şiirlerinden seçmeler) Düzyazı ve Anı Kitapları: Şiir Her Zaman (1985), İçi Sevda Dolu Yolculuk (1986)